
Verschillende landen hebben al een statiegeldsysteem omdat ze geen goed inzamelalternatief hadden zoals wij met de blauwe zak in Vlaanderen. Meestal is dat een klassiek statiegeldsysteem waarbij iedereen zijn plastic flesjes en blikjes bewaart om ze dan terug te brengen naar een automaat bij een inzamelpunt, zoals ze dat in Nederland doen. “Maar dan zou je de goed sorterende Vlaming, die nu om de twee weken zijn gevulde pmd-zak gewoon voor zijn deur zet, ineens naar de winkel moeten sturen. Dat is de wereld op zijn kop,” zegt Sanne Van Looy.
Tijdens de vorige legislatuur kreeg statiegeld een nieuwe kans in een digitale vorm. Met zo’n systeem moet het afval niet naar de winkel, maar volstaat het om thuis in te scannen en in de blauwe pmd-zak te gooien. Het systeem klonk veelbelovend, maar proefprojecten toonden aan dat dit systeem ook zijn eigen problemen heeft, zoals fraudegevoeligheid en de noodzaak van digitale vaardigheden. Om daarmee rekening te houden zou je al naar een hybride systeem moeten werken – dus klassiek én digitaal statiegeld – maar dat maakt de winkelkar alleen maar heel duur.
Maar waarom zouden we statiegeld invoeren?