Wat vaak vergeten wordt: de wolf is een beschermde diersoort. Dat wil dus zeggen dat ze niet verjaagd mogen worden, of dat er niet op gejaagd mag worden. Sinds de terugkeer van de wolf in 2018 is er sterk ingezet op bescherming van vee en weidedieren. Want een wolf is een opportunist: hij kiest de gemakkelijkste prooi. “In april werden zes welpjes geboren. Toen ik merkte dat het aantal aanvragen voor wolfwerende omheiningen terugviel, heb ik begin juli aan de minister gevraagd om die bescherming opnieuw actief te promoten. Het viel te verwachten dat de jonge wolven op zoek zouden gaan naar voedsel.”
En dat is exact wat er gebeurde. Incident na incident haalde de krantenkoppen. Na overleg met de betrokken burgemeesters kondigde minister Jo Brouns (CD&V) nieuwe maatregelen aan: volledig omsloten schuilhokken, uitbreiding van het Wolf Fencing Team met het oog op meer wolfwerende omheiningen, er kwam een rescuekit voor tijdelijke omheiningen en het Instituut voor Natuur en Bosonderzoek (INBO) doet een onderzoek naar een maximumaantal wolven in Vlaanderen.
De bijkomende maatregelen zijn nodig. Een correcte en consequente communicatie ook. Maar die kan beter. “Je kan niet tegelijk zeggen dat we moeten inzetten op bescherming van ons vee dankzij wolfwerende omheining en dat de wolf geen halt houdt aan de Vlaamse grens, maar vervolgens stellen dat de wolf begrensd moet worden. Dat is tegenstrijdig en schept verwarring bij de bevolking.” Het is nog erg onduidelijk wat de minister bedoelt met het ‘begrenzen’ van de wolf.
