© Emy Elleboog
Wél een vuiltje aan de lucht
In het dichtbevolkte Vlaanderen, waar elke vierkante meter telt, is het puzzelen om plaats te vinden voor woningen, wegen, bedrijven, natuur en dus ook voor windmolens. Windturbines kunnen op weinig enthousiasme rekenen bij buurtbewoners. Niet onlogisch, want ze veranderen het landschapsbeeld, maken lawaai en geven slagschaduw.
“Dat blijkt ook uit de cijfers: vandaag zitten 101 windmolenprojecten vast in beroepsprocedures. Iedereen begrijpt dat je in Vlaanderen niet zomaar lukraak windmolens kan plaatsen, bijvoorbeeld naast een woning of een school. De impact op de leefomgeving is reëel.”
Tegenwind van N-VA voor huidig voorstel
In tegenstelling tot buurlanden en regio’s zoals Nederland, Duitsland, Frankrijk en Wallonië heeft Vlaanderen geen wettelijke afstandsregels voor windturbines. Daar wil de omgevingsminister nu verandering in brengen.
“Dat is een goede eerste stap, maar dat is voor de N-VA te beperkt. Een turbine van 180 meter verschilt visueel amper van een turbine van 250 meter. Beide domineren het landschap. Als we enkel een afstandsregel invoeren voor de grote turbines, riskeren we een wildgroei van ‘net geen superwindmolens’ die technisch misschien onder de limiet vallen, maar visueel even storend zijn”, aldus Van Looy.
De partij pleit daarom voor een consequent kader met afstandsregels voor alle windturbines, niet alleen voor de zogenaamde superwindmolens. “Draagvlak win je niet met halve maatregelen of arbitraire grenzen. Afstandsregels zijn helder en meetbaar, maar ze moeten er zijn voor alle windmolens.”
